Gisteren na lange, lange tijd nog eens op bezoek geweest in Leuven bij mijn Syrische vriend, Omar, die intussen getrouwd is met Sara, die ik na lang online contact nu eindelijk irl ontmoette

Omar is een Syrische vluchteling die ik ontmoette in het Fedasil opvangcentrum voor vluchtelingen in Koksijde in 2016. Intussen heeft hij zich geïntegreerd, is hij afgestudeerd aan de universiteit en aan het werk.

Hij trouwde met Sara via videochat en enkele jaren geleden kwam Sara dan eindelijk naar België. Kort daarna werd ze zwanger van hun eerste kindje. Vorig jaar in augustus werd hun tweede kindje geboren.
Ik ontmoette gisteren dan ook voor het eerst ook hun twee schatten van kindjes

Naar gewoonte had ik cadeautjes bij voor iedereen: een notebook en magneetbladwijzertjes in de vorm van een kat voor Omar, een crèmekleurige hijab voor Sara, een spel met blokjes voor hun dochtertje en een dekentje met de naam erop geborduurd voor hun zoontje. Sara gaf me bij het afscheid nog snel een cadeautje mee dat ik op de trein naar huis openmaakte: een prachtige, warme wintersjaal!

Een collega-vrijwilliger uit Fedasil Koksijde, Dries, was ook uitgenodigd. En zo heb ik kennisgemaakt met zijn vrouw, Amna, uit Sri Lanka, die binnen enkele maanden bevalt van hun eerste kindje. We beloofden contact te houden.

Sara schotelde ons een overheerlijke Syrische maaltijd voor (en Belgische geitenkaas ), terwijl Omar ons hete, zwarte thee uitschonk, en Amna had een lekker drinkbaar dessertje mee, een soort falooda van gezoete melk en pistache.

We hebben uren bijgepraat en gespeeld met Omars dochtertje van 2,5 jaar oud.
Dankbaar voor de nieuwe en oude vriendschappen